Της Χριστίνα Δεληγιάννη, Public Policy Officer, Ινστιτούτου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, EPLO, Συνιδρύτρια, ESG Greece
Ο όρος «ESG» έχει μπει για τα καλά στην καθημερινή ζωή των εταιρειών, ωστόσο εξακολουθεί να αποτελεί έναν όρο με διαφορετικές έννοιες για διαφορετικό κοινό και σαφώς μη ρυθμισμένο κανονιστικά. Τα δεδομένα για μια αξιολόγηση με κριτήρια ESG εξακολουθούν να είναι ελλιπή και ασαφή, γεγονός που προκύπτει από την απουσία μιας κοινής «γλώσσας» και ενός κοινού συστήματος μετρήσεων μεταξύ των εταιρειών και των διαφορετικών τομέων της οικονομίας. Οι εταιρείες εξακολουθούν να δημοσιοποιούν τα στοιχεία τους επιλεκτικά και όσον αφορά τις τράπεζες, υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ των δημόσιων δεσμεύσεών τους που σχετίζονται, για παράδειγμα με τους κλιματικούς κινδύνους, και των καθημερινών πρακτικών τους.
Εν μέσω της σύγχυσης, οι εταιρείες καλούνται να σχηματίσουν τμήματα ESG στη δομή τους και να εκπαιδεύσουν τους εργαζομένους τους σε θέματα ESG και βιώσιμης χρηματοδότησης. Η σύγχυση επιδεινώνεται περαιτέρω λόγω της έλλειψης οργανισμών που έχουν την ικανότητα να παρέχουν τέτοιου είδους επομορφώσεις και που προωθούν την ενσωμάτωση κριτηρίων ESG στην εταιρική κουλτούρα.
Πολλές επιμορφώσεις περί ESG αποτελούν ένα συνονθύλευμα πληροφορίας για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, συμβάλλοντας περαιτέρω στην παρανόηση του τι σημαίνει πραγματικά για μια εταιρεία να συμμορφώνεται με τα κριτήρια και τις αρχές ESG.
Ως Ινστιτούτο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του EPLO, παρατηρούμε συχνά αυτήν τη σύγχυση και γι’ αυτό, όπως για παράδειγμα, σε μια σειρά επιμορφωτικών σεμιναρίων που ολοκληρώσαμε σε ένα από τα μεγαλύτερα fund στο Ομάν, επικεντρωνόμαστε στο να καταρρίψουμε τους μύθους και να δημιουργούμε τις δομές γνώσης έτσι ώστε μια εταιρία να μπορεί να ενσωματώσει τα κριτήρια ESG.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα εις βάθος σεμινάριά μας σύντομα!
