Του Νεκτάριου Β. Φώτη, Ιδρυτή & CEO της Notice Content and Services
Συζητώντας με υψηλόβαθμα στελέχη μεγάλων πολυεθνικών, που ήταν παρόντα στην CoP26, στη Γλασκώβη, ρώτησα τι είναι αυτό, το οποίο συγκράτησαν από τις εργασίες της Συνόδου. Και δεν αναφέρομαι στα επίσημα συμπεράσματα, όπως αυτά καταγράφονται στα πρακτικά. Αναφέρομαι στην ουσία, όπως αυτή προέκυψε από τις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις στο περιθώριο της Συνόδου.
Άπαντες συμφώνησαν στα εξής:
Πρώτον, ότι το θέμα της βιωσιμότητας έχει έρθει για να μέινει. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι θα απασχολεί τις επιχειρήσεις τουλάχιστον έως το 2040.
Δεύτερον, και πλεόν σημαντικό, ότι όλες οι εταιρείες, που σέβονται τον εαυτό τους, επενδύουν ήδη στο συγκεκριμένο θέμα, διευρύνοντας όλο και περισσότερο σε ανθρώπινο δυναμικό και άλλους πόρους. Ταυτόχρονα, όμως,
Τρίτον, ενώ ξέρουν και μαθαίνουν διαρκώς τι πρέπει να κάνουν, δεν γνωρίζουν πώς πρέπει να το κάνουν.
Και, ξέρετε, το τελευταίο, όπως μπορείτε να καταλάβετε, είναι και το πλέον σημαντικό.
Στην ουσία, επιχειρήσεις και στελέχη ψάχνουν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό και να βρουν το κατάλληλο σημείο ισορροπίας μεταξύ της διατήρησης της κερδοφορίας από τη μία και του σεβασμού προς το περιβάλλον και της βιώσιμης ανάπτυξης από την άλλη.
Και αυτό είναι το δυσκολότερο σημείο όλων.
Στην ουσία, με το θέμα της βιωσιμότητας και των κριτηρίων ESG, το μοντέλο του καπιταλισμού προσπαθεί να περάσει στην επόμενη φάση του.
Διατηρώντας τα κεκτημένα του – δηλαδή, τα κέρδη -, αλλά με υψηλότερο κόστος – δηλαδή, με χαμηλότερα περιθώρια κέρδους, τουλάχιστον μέχρι να ισορροπήσει η όλη κατάσταση με το sustainability.
Η αγορά θα βρει μόνη της αυτή την ισορροπία.
Το πώς και πότε θα συμβεί αυτό, χρήζει πολλής συζήτησης ακόμα.
Απλά πράγματα.
